Dag 161, 22 Maart

Het eerste hoofdstuk is afgelopen! En de laatste weken bij het eerste gezin gingen behoorlijk snel, doordat de zomervakantie was aangebroken en zoals ik al zei, ook ik heb een weekje vakantie gehad!

De eerste week van de vakantie was de vader van het gezin vrij en hebben we veel leuke dingen gedaan. Zo zijn we naar een dierenpark gegaan en had ik m'n eerste kangaroos, wombats en levende koala's gezien. Ik had dus al eerder een koala gezien, maar die was dood en lag langs de weg. Dus ja, dan heb ik daar niet zoveel aan hè. We hebben ook 'fruitpicking' gedaan. We werden in een tractor rondgeleid en tussendoor werd er veel gestopt, zodat we al het fruit konden plukken en proeven. De jongens vonden het geweldig, behalve de uren daarna op de wc. Tussendoor de week veel etentjes buiten de deur gehad. Oma was er ook bij, dus die verwende de jongens behoorlijk. Ook zijn we met de hele familie naar een vineyard geweest met allemaal kunstsculpturen erbij. Dat was ontzettend mooi en het gaf je even het gevoel dat je in Italië was. Helaas waren er wel duizenden irritante vliegen om je heen. Dat is dus waarom Aussie's altijd zulke rare hoeden met sliertjes rond hun hoofd op hebben. Dat is dan weer niet nodig in Italië...

NYE... Einde van het jaar 2017 waar ik veel in bereikt had. En dat ik het jaar in Australië kon afsluiten was erg bijzonder. De stad Melbourne leefde volop. Overal muziek; dj's bandjes en straatartiesten. De kerstversiering hing er ook nog en rondom de stad werd alles afgezet. Gelukkig maar, want er liepen duizenden mensen op straat, Dat was dus het gevoel om in een grote stad te wonen. Iedereen stond hutje mutje op elkaar vanuit het station. En dan stond er een speaker op de brug wat elke keer herhaalde ''Just keep going forward''. Nou, als je dan niet ver komt met lopen en je hoort dat gedurende 15 minuten, dan heb je het gevoel dat je even op Schiphol loopt en constant hoort ''mind your step''. Gelukkig was er na de brug weer wat meer ruimte en konden we wel fatsoenlijk aftellen. Het vuurwerk was de eerste tien minuten ook heel mooi en het kwam van alle kanten, maar die tien minuten bleef het ook bij. Om 00:10am geen knal meer te horen. Dat is wel anders dan in Apeldoorn, dat hoor je wel 3 dagen lang... De stad was dus snel uitgestorven, want het ging allemaal binnen verder met afterparty's.

En toen was mijn vakantieweek begonnen. Ik ging een weekje met Floor en Sophie, die een bezoekje aan Floor nam, naar Philip Island. Daar hebben we het een en andere meegemaakt en de echte Australische cultuur mogen leren kennen. Het begon lekker, want we dachten dat we een bungalow hadden geregeld via een vriend van de hostdad van Floor, maar uiteraard liep het niet helemaal zoals we hadden gepland. Er was natuurlijk ook een Holtrop mee en dan moet er wel wat misgaan, want dat er dingen mis gaan of anders lopen in vakanties, is onderhand normaal in onze familie. Om het hele verhaal een beetje kort te houden, zover dat lukt met mij, had die vriend de bungalow geboekt via Facebook en dat was volgens de eigenaar van de bungalowpark niet helemaal de bedoeling. Daardoor waren wij niet z'n beste vrienden geworden. Daar stonden we dan. Inmiddels was het al vijf uur en hadden we geen slaapplaats. Maar geluk bij ongeluk, de vriendengroep van de hostdad van Floor stonden ook op dat park en hadden het een beetje meegekregen. Ze probeerde ons nog te helpen, maar de eigenaar scheen al niet heel populair bij iedereen te zijn, dus gelukkig lag het niet helemaal aan ons. We hadden het geluk dat er een stel was in de vriendengroep die een groot beachhouse had geboekt en ze daar meer kamers over hadden. We konden dus, als we wilden, een nachtje daar slapen zodat we wat langer de tijd hadden om wat anders te zoeken. Het was zomervakantie, dus bijna alles was ook volgeboekt. Dat lieten we ons niet twee keer zeggen en dus waren we opeens aan het barbecuen met een grote groep Australiërs en hebben we een echte Australische avond gehad. Wat voor mij vooral erg bijzonder was, aangezien ik met een Engelse familie leefde. Het leuke is ook nog, dat we nog steeds contact met het stel hebben en ze blijkbaar een ontzettend groot landgoed hebben. Dus de bezoekjes zijn erg speciaal en leuk!

Uiteindelijk was het ene nachtje twee nachtjes geworden en hadden we nog een extra nachtje geboekt in een hostel. We konden dus toch ons tripje voortzetten en dat hadden we ook zeker gedaan. Philip Island is niet heel groot, maar staat bekend om de mooie surfstranden, de penguins en het wildleven. De eerste dag zijn we dus met de auto naar een wildlife park gegaan, waar we met kangaroo's konden knuffelen. Nu ben ik niet zo'n hele grote fan van dieren en laten we er maar niet over beginnen hoe ik kan bevriezen als er een hond bij mij in de buurt komt, maar die kangaroo's waren wel echt heel erg leuk. We konden ze voeren, aanraken, selfies maken en doen wat we ermee wilden. De één ging er wat beter mee om dan de andere, maar lol hadden we wel. Dus als mensen voortaan aan mij vragen wat voor huisdier ik ooit zou willen, wordt het toch echt een kangaroo. De tweede dag zijn we vooral gaan rond rijden over het eiland en de stranden langsgegaan. En omdat we Floor mee hadden, moesten we ook zeker even tannen op elk strand. Ook zijn Sophie en ik een avondje naar de wilde pinguins gereden en hebben we ze daar bekeken hoe ze uit het water en op het land kwamen. De volgende keer mag de organisatie wel even zeggen om een verrekijker mee te nemen, want we mochten niet dichterbij komen en zaten van een hele afstand. Gelukkig liepen Sophie en ik erg vroeg weg door onze vele geduld, maar kwamen we ze toch nog heel dichtbij tegen. Daar moest even een kiekje van gemaakt worden!

Na een ontzettend leuke week moesten we wel weer aan de gang met werken. Dat betekende nog paar weken en dan was het avontuur bij het eerste gezin alweer over! Dat is nu dus, want ik ben niet zo goed met het bijhouden van alles zoals je kan merken. Ik doe m'n best, maar toch iets meer m'n best doen! Het is eigenlijk alleen maar een goed teken, want ik geniet van elke dag hier!!

Lots of love,

Talitha

Dag 101, 21 Januari

Nu kan ik toch wel echt zeggen ''Time flies, when you're having fun.'' Al een heel aantal weken niks meer van me laten horen, maar no worries, ik leef nog steeds! Ik heb heel veel meegemaakt, dus hoe ga ik dit nu allemaal in één blog zetten en het dan niet slaapverwekkend maken? Uitdaging, maar die heb ik hier zat, dus deze kan er ook nog wel bij.

Na de Wilsons prom park, wat dus nu al eeuwen geleden voelt, heb ik nog veel meer uitstapjes gedaan. Onder andere naar de Ikea! Klinkt zo lekker Nederlans hè, maar zelfs in Aussie hebben ze het. Ook de Zweedse balletjes is ons zeker niet voorbijgegaan hier. Was een goed en stevig ontbijt! Wel het kindermenu uiteraard gedaan, want daar ben ik mee opgegroeid. Het is heel grappig hoe dit soort kleine dingen allemaal naar boven komt als je helemaal alleen ver weg zit voor een lange tijd. Helaas was er geen softijsmachine waar ik m'n hoorntje 30000 keer kon bijvullen met softijs ;). Tja, de Ikea in Nederland moest daar toch iets slimmer in zijn.

Een ander leuk uitstapje was het theater in St. Kilda. De eerste weken toen ik hier was en langs het strand liep zag ik een advertentie staan over 'la la land in concert'. 'La la land' is een musicalfilm die ik al gezien had en waar ik uiteraard helemaal verliefd op geworden was. Vooral de muziek in de film, wat een mix is van Hollywood en Jazz, en de hoofdacteurs waren een prachtige combinatie. Nu was het alleen specialer, want alle liedjes in de film werden live meegespeeld met een groot jazz orkest. Daar wilde ik natuurlijk heel graag heen. Dus voordat ik het wist zat ik in een prachtig theater naar de meest mooie muziek te luisteren en was ik in no time smoorverliefd geworden op het stuk. Nee, niet op een een Australiër hoor. Dat gaat niet gebeuren.

En toen was het bijna al zo ver. Kerst stond voor de deur en hier kunnen ze er maar niet op wachten, want op 19 november zag ik al de eerste kerstdecoraties hangen in de stad. Er werd mij vertelt dat ze dat zelfs nog eerder doen. Afgelopen jaar hebben ze $5,4 miljoen aan kerstdecoraties in de CBD gespendeerd! Het was wel heel magisch om te zien, maar ook heel apart. De zon schijnt, je hebt een zomerjurkje aan en het zweet loop in je naad en zo vier je dan Kerstmis. Dus het beste was om s'avonds in de stad te lopen, zodat je ook nog de lichtjes kon zien en toch een klein beetje dat Nederlandse gevoel kon krijgen. Wat ook wel kenmerkend was, is dat ze hier met Kerst allemaal strikken om de bomen heen doen. Echt geen gezicht, maar dat schijnt hier een hype te zijn. Na een paar weekjes werken en het afronden van het schooljaar van de jongens met sporttoernooien en kerstconcerten, was het dan eindelijk echt kerst. Het is altijd mijn favoriete tijd van het jaar geweest, een warm feest vol met liefde. Toch voelde het vreemd aan, alsof je Kerst aan het overslaan was dit jaar. Vooral als je de mooie witte plaatjes van Nederland binnenkrijgt. Paar dagen voor Kerst kwam de oma van de familie uit Israël hierheen. De vader, haar zoon, had haar ''even'' vanuit Hong Kong opgehaald, zodat ze samen aankwamen. Oma zou 4 weken blijven en kon zo ook dit jaar kerst met het gezin vieren. Hier in Australië is Santa Claus een heel groot verhaal en daar draait helaas Kerst het meeste om. Gelukkig ken ik een veel groter en mooier verhaal! Toch ben je onderdeel van het gezin en dus zat ik om 06:45 beneden in de woonkamer te kijken naar de blije koppies van de jochies, want Santa had hun stockings vol gevuld met verassingen en lagen er allemaal cadeautjes onder de kerstboom. 's Middags was er een lunch met de familie. Ze hebben maar een paar familieleden in Australië wonen, omdat ze zelf uit Engeland komen. We hadden dus een kerstlunch met een groep van 20 man. Ook dat was anders, want het was met allemaal salades en zomers fruit en geen warme maaltijden. Wereld van verschil, kan ook niet anders. Ondanks al het verschil, was het wel een heerlijke dag vol gezelligheid!

Na Eerste Kerstdag is het geen Tweede Kerstdag, maar Boxing Day. De geschiedenis vertelt de echte bedoeling van Boxing Day, namelijk, het gaat om de ''Box''. Een kerstbox wat gegeven wordt aan de armen op Kerstdag en geopend wordt op Boxing Day. Tegenwoordig is het gewoon een dag geworden om met je familie te spenderen en al het eten wat over is gebleven van de dag daarvoor op te eten. Kan ook natuurlijk. Wij zijn met het gezin naar de NGV geweest, het museum in de CBD, en daarna wezen lunchen. 's Avonds ben ik met twee andere meiden, Floor (die naam gaat nog heel wat vaker voorkomen) en Sophie (vriendin van Floor uit Nederland die haar drie weken is komen opzoeken), naar de Eureka Tower geweest. Dat is de hoogste wolkenkrabber van Melbourne van 300 meter hoog met een prachtig uitzicht op de stad. Leuke afsluiting van de kerstdagen en voor deze blog maar!

Kinderen hebben nu zomervakantie en ik ben volop aan het werk. Over 1,5 week beginnen ze weer en heb ik weer een heel verhaal klaarstaan van de vakantie. Want niet alleen de kinderen hebben vakantie, maar ook ik heb een weekje rust mogen hebben. Naja rust... Wordt vervolgd!

Lots of love,

Talitha

Dag 35, 16 November

Ja, eigenlijk moet ik mijn dagen meer bij houden. Dat maakt het schrijven wat makkelijker, want nu heb ik weer zoveel te vertellen. Wees gerust, zou het jullie besparen, want ik vertel niet over elke dag. In ieder geval, een hoop leuke gebeurtenissen die ik wel graag wil delen! Om toch maar te beginnen met de eerste week na m'n eerste blog. Mijn eerste (en laatste, ja zo snel heb ik dat lange niet in Nederland gedaan) rijles! Hoewel dat prima ging, was het toch behoorlijk wennen. Steeds hoor je jezelf in je hoofd zeggen 'links, links links', en ja hoor, het was mij uiteraard gelukt; een "iets" te kleine bocht naar rechts, waardoor ik aan de rechterkant belande! No worries, het gebeurde me maar één keer en de rij-instructeur zat 's avonds gewoon weer thuis!

Mijn voorkeur was toch echt een gezin met jongetjes, omdat die vaak zo leuk ondeugend en actief zijn. Nou, missie volbracht! Hoeveel energie en gekte er wel niet in deze kinderen kunnen zitten... Heerlijk om te zien! Soms ook wel vermoeiend, want slopen doet het je wel. Excuus om vroeg in bed te liggen ;) Voordeel van deze jongens is, je blijft wel lachen! Zo heeft er eentje opeens mijn bh aan. Voor het slapen gaan moet de 5-jarige, A, altijd zijn 'reader' doen. Het is op niveau lezen wat hij elke dag moet oefenen en ik moet hem dan beoordelen. Hij vindt het vreselijk om te doen, vooral omdat zijn broer heel goed is voor zijn leeftijd. Tja, hoe ga je dat dan oplossen? Nou simpel, we lezen in mijn kamer, want dat is een kamer waar je niet vaak mag komen. Dus gelijk inspecteren natuurlijk! Groot gelijk geef ik hem! Waarvan een bh aandoen het resultaat was. "Look at my new boobies". Ja, dat is me maar eentje... Alle bijzonderheden en de geslachtsdelen worden veel benoemd met een grote grijns op z'n gezichtje! Als excuus gebruiken we maar dat het de leeftijd is, toch? We hebben er ook nog een kleine bij, die helaas alles van z'n grote broers kopieert. Zelfs het eten, wat zijn broers niet lusten, lust hij ook niet. En geloof me, dat is heel veel... Ooit gehoord dat iemand geen tomaten lust? Nee, ik niet. Totdat ik deze kinderen ontmoette. Uitgezonderd de tomatenketchup, daarmee kunnen ze hun hele bord mee ondersmeren ;).

Mijn eerste dagje weg was met een andere Nederlandse au-pair, genaamd Floor. Mijn hostmum vertelde me dat er in Melbourne CBD een Dior-expositie gaande was. Een ontzettende mooie! Die expositie kon ik afvinken na een hele gezellige, zonnige dag in Melbourne CBD. Toch wel weer even fijn om in je moedertaal te spreken. 

7 November was een speciale dag voor alle bevolking in Victoria. Namelijk ''Melbourne Cup day"'. Een paardenrace in Melbourne wat net een feest is. Er is zelfs een public holiday voor aangeschaft! En dat voor eigenlijk drie minuten. Het moet niet gekke worden... Alhoewel het wel heel gezellig was. We gingen naar het huis van vrienden en daar waren we met een hele boel (met een hele boel kinderen). Als je denkt dat wij Nederlanders wel wat glaasjes lusten, dan moet je eerst maar Australië gaan leren kennen. Ze drinken hier heel veel champagne en dat gaat er flink doorheen dan! Het is maar goed dat het Australische accent me soms iets te snel gaat...

Afgelopen weekend ben ik met Floor en nog een andere Belgische au-pair, Anouck, naar Wilons promonotry park gereden. Ik zag op internet dat het mooi was, maar zo mooi! Heel veel groen, blauwe zee, strand en een strak blauwe lucht met zon. Die zon was alleen niet mijn grootste vriend die dag, want het zou maar 21 graden worden. En ik met, ik geef m'n blonde haar maar de schuld, dacht geen zonnebrand nodig te hebben. Resultaat? Een hoofd als een kreeft en nog blonder haar... + halve fles aftersun op m'n gezicht. Maar wel iets heel moois mogen zien! 15 km gelopen, de route van de drie stranden. Bleek dus een heel klein stukje van het park te zijn. Zo voelde dat alleen niet! We probeerden ook verschillende routes. Geen succes. Op een gegeven moment liepen we op de autoweg. Ach ja, zo zie je ook weer een ander stukje van het grote park, alleen iets gevaarlijker/avontuurlijker. 

Daarom maar een stranddagje de dag erna, om de actieve dag te compenseren in het weekend. Nou, dat was het ultieme vakantiegevoel. We gingen naar St.Kilda beach in, ja je raadt het nooit, St. Kilda! Al was het water lang niet zo schoon als van het Wilsons Prom park, met de zon ( ik had me uiteraard ingesmeerd, ongeveer 10 lagen met factor 50), muziek en alle mensen was het heerlijk. Vooral de palmbomen maakte het echt helemaal af. Ook was er een heel mooi uitzicht vanaf de pier. Plekje om vaker naartoe te gaan dus! Staat zelfs al gepland...

Zoals jullie lezen verveel ik me niet! Ik heb ook al een kerk, sportschool en dansschool gevonden. Zo blijf je lekker bezig! Ik heb al wat foto's in mapjes gezet, maar ik ben bezig met meerdere. Een beeld hebben bij al mijn verhalen is natuurlijk wel fijn!

Lots of love,

Talitha

p.s. alle reacties vorige keer vond ik ontzettend leuk om te lezen, dankjewel!! 

Going Down-Under

Dag 12, 24 oktober

Nu moet ik toch eindelijk eens wat van me laten horen. Hoewel ik hier nog maar 12 dagen zit, voelt het al wel langer! Hoe dat komt? Ik denk door alles wat ik al gezien en geleerd heb. Al die nieuwe indrukken èn wat voor indrukken! Ik kan in ieder geval zeggen, dat het me goed bevalt hier. Mijn woonplaats, Camberwell, is een wijk van Melbourne. Nadat ik al wat andere au-pairs gesproken heb, denk ik dat ik wel behoorlijk geluk heb met mijn woonplaats. Namelijk, dichtbij mijn huis is een ontzettend mooi groot park met uitzicht over Melbourne CBD. Het lijkt wel een beetje op Manhattan! Vlakbij zijn er leuke coffeeshops. Nee, niet zoals wij ze in Nederland hebben, only just coffee... Toen ik ook opgehaald werd van het vliegveld van Melbourne, ben ik meegenomen naar Bakers wife om daar te gaan ontbijten. De koffie was verrukkelijk en ik kon niks over de styling zeggen. Daarna kon ik in het prachtige huis waar ik woon even mijn rust pakken. Want ja, dat was wel nodig na 24 uur vliegen en maar twee uur te hebben geslapen. Gek hè, met al die films die ik kon kijken?!

Na het slapen ben ik met m'n hostdad mee geweest naar de markt. Alles wat vers kan zijn, is daar wel te vinden! Vers fruit, groenten, vlees, vis, brood, sushi en ga zo maar door! We zouden s'avonds gaan barbecuen, dus we hebben veel eten ingeslagen! Na de markt was het tijd om de kinderen op te halen van school. Ja, toen waren ze nog verlegen... Nu niet meer hoor! Wat een ondeugden. Heel erg leuk, want dat was wel wat ik wilde, maar ook pittig. Vooral omdat je alles in het Engels moet doen en ik nou niet een ster in die taal ben... M'n vriendinnen van school moeten nu waarschijnlijk heel erg lachen, aangezien we heel wat momenten hebben meegemaakt dat ik maar beter dan mijn mond kon houden.

Voor degene die het nog niet wisten. Mijn hostkinderen zijn 3 jongens van nu 3 (N), 5 (A) en 7 (L) jaar. Doordat de mijn hostparents speciale banen hebben, kan ik helaas alleen de initialen noemen en geen foto's delen van de kinderen, voor hun privacy. Ik zit hier voor 4 maanden en ga daarna naar een ander gezin. Dus wie weet dan! Het zijn in ieder geval hele lieve mensen waar ik me al erg bij thuis voel. Daar zorgen ze ook wel voor, want ze vragen me overal mee naartoe! Al is het gezellig een avondje met z'n drieën op de bank een film kijken. Zo merk je toch dat de kleine dingen er al aan toe doen!

Het tijd aan ze besteden en ze leren kennen begon goed, want de oudste, had overgegeven en bleef een dagje bij mij thuis. Zo ziek was hij nou ook weer niet, maar een dagje thuis blijven is nooit verkeerd natuurlijk! Zelf heb ik daar ook wel ervaring mee, hè mam . De 5-jarige, was afgelopen zaterdag de volgende met het overgeven, maar dat was niet zo heel vreemd na het verjaardagsfeestje van z'n broer. Hij wordt over een week acht jaar oud en vierde alvast zijn verjaardag (met 21 jongens...), omdat zijn vader volgende week in de USA zit voor zijn werk. A maakte goed gebruik van de party, want hij at alles wat los en vast zat. Frietjes, worstjes, kipnuggets, taart, mars, snoepjes en chocolade van de partybag. Ja, dat ging echt allemaal z'n giechel in! Maar nadat hij wakker werd van zijn middagdutje, kwam het echt allemaal z'n giechel uit! Niet heel verbazingwekkend... Gelukkig sprong hij alweer snel de kamer rond.

Ook heb ik nog vrije tijd als ik de jongens heb weggebracht naar school en kan ik dat goed besteden in het stadje Camberwell, een kilometer de weg aflopen en dan ben je er. Heerlijk om rond te neuzen, met leuke winkeltjes! Dat heb ik ook zeker gedaan. Genoeg te doen hier dus!

Afgelopen zondag zijn we naar Chadstone geweest. ''The fashion capital''. Zo'n 15 minuten rijden en een half uurtje met de bus, heb ik toevallig al even kunnen uitzoeken. Je denkt misschien dat de Bijenkorf groot is, maar dit is huge! En wat heerlijk dan, dat je weer even het vertrouwde Zara in kan stappen. Werkelijk alle winkels waren daar wel! Na 1,5 uur ook in de Apple te zijn geweest, ja ik heb de Apple nog nooit zo goed bekeken, zijn we met het gezin sushi gaan eten. Ze vroegen of ik dat wel lekker vond. Nou, nu hebben ze één van mijn zwaktepunten leren kennen.

Nu zit ik in het park. met maar eigenlijk 20 graden, maar door de ozonlaag, die er dus niet is, voelt het een stuk warmer, te genieten van mijn omgeving. Yes, rubbish story. Toch is dit een geluksmomentje. Verschillende bomen om mij heen, blauwe lucht, de zon, bloemetjes en geluiden van heel veel vogels die echt als een alarm of sirene kunnen klinken. Ik wil niet weten wat voor random beesten hier allemaal zitten.

Dus ja, gek dat ik denk dat ik hier al langer zit?! In ieder geval, staat er nog veel meer op de planning! Ik ga me hier nog wel even vermaken. Stay in touch!

Lots of love,

Talitha