Dag 12, 24 oktober

Nu moet ik toch eindelijk eens wat van me laten horen. Hoewel ik hier nog maar 12 dagen zit, voelt het al wel langer! Hoe dat komt? Ik denk door alles wat ik al gezien en geleerd heb. Al die nieuwe indrukken èn wat voor indrukken! Ik kan in ieder geval zeggen, dat het me goed bevalt hier. Mijn woonplaats, Camberwell, is een wijk van Melbourne. Nadat ik al wat andere au-pairs gesproken heb, denk ik dat ik wel behoorlijk geluk heb met mijn woonplaats. Namelijk, dichtbij mijn huis is een ontzettend mooi groot park met uitzicht over Melbourne CBD. Het lijkt wel een beetje op Manhattan! Vlakbij zijn er leuke coffeeshops. Nee, niet zoals wij ze in Nederland hebben, only just coffee... Toen ik ook opgehaald werd van het vliegveld van Melbourne, ben ik meegenomen naar Bakers wife om daar te gaan ontbijten. De koffie was verrukkelijk en ik kon niks over de styling zeggen. Daarna kon ik in het prachtige huis waar ik woon even mijn rust pakken. Want ja, dat was wel nodig na 24 uur vliegen en maar twee uur te hebben geslapen. Gek hè, met al die films die ik kon kijken?!

Na het slapen ben ik met m'n hostdad mee geweest naar de markt. Alles wat vers kan zijn, is daar wel te vinden! Vers fruit, groenten, vlees, vis, brood, sushi en ga zo maar door! We zouden s'avonds gaan barbecuen, dus we hebben veel eten ingeslagen! Na de markt was het tijd om de kinderen op te halen van school. Ja, toen waren ze nog verlegen... Nu niet meer hoor! Wat een ondeugden. Heel erg leuk, want dat was wel wat ik wilde, maar ook pittig. Vooral omdat je alles in het Engels moet doen en ik nou niet een ster in die taal ben... M'n vriendinnen van school moeten nu waarschijnlijk heel erg lachen, aangezien we heel wat momenten hebben meegemaakt dat ik maar beter dan mijn mond kon houden.

Voor degene die het nog niet wisten. Mijn hostkinderen zijn 3 jongens van nu 3 (N), 5 (A) en 7 (L) jaar. Doordat de mijn hostparents speciale banen hebben, kan ik helaas alleen de initialen noemen en geen foto's delen van de kinderen, voor hun privacy. Ik zit hier voor 4 maanden en ga daarna naar een ander gezin. Dus wie weet dan! Het zijn in ieder geval hele lieve mensen waar ik me al erg bij thuis voel. Daar zorgen ze ook wel voor, want ze vragen me overal mee naartoe! Al is het gezellig een avondje met z'n drieën op de bank een film kijken. Zo merk je toch dat de kleine dingen er al aan toe doen!

Het tijd aan ze besteden en ze leren kennen begon goed, want de oudste, had overgegeven en bleef een dagje bij mij thuis. Zo ziek was hij nou ook weer niet, maar een dagje thuis blijven is nooit verkeerd natuurlijk! Zelf heb ik daar ook wel ervaring mee, hè mam . De 5-jarige, was afgelopen zaterdag de volgende met het overgeven, maar dat was niet zo heel vreemd na het verjaardagsfeestje van z'n broer. Hij wordt over een week acht jaar oud en vierde alvast zijn verjaardag (met 21 jongens...), omdat zijn vader volgende week in de USA zit voor zijn werk. A maakte goed gebruik van de party, want hij at alles wat los en vast zat. Frietjes, worstjes, kipnuggets, taart, mars, snoepjes en chocolade van de partybag. Ja, dat ging echt allemaal z'n giechel in! Maar nadat hij wakker werd van zijn middagdutje, kwam het echt allemaal z'n giechel uit! Niet heel verbazingwekkend... Gelukkig sprong hij alweer snel de kamer rond.

Ook heb ik nog vrije tijd als ik de jongens heb weggebracht naar school en kan ik dat goed besteden in het stadje Camberwell, een kilometer de weg aflopen en dan ben je er. Heerlijk om rond te neuzen, met leuke winkeltjes! Dat heb ik ook zeker gedaan. Genoeg te doen hier dus!

Afgelopen zondag zijn we naar Chadstone geweest. ''The fashion capital''. Zo'n 15 minuten rijden en een half uurtje met de bus, heb ik toevallig al even kunnen uitzoeken. Je denkt misschien dat de Bijenkorf groot is, maar dit is huge! En wat heerlijk dan, dat je weer even het vertrouwde Zara in kan stappen. Werkelijk alle winkels waren daar wel! Na 1,5 uur ook in de Apple te zijn geweest, ja ik heb de Apple nog nooit zo goed bekeken, zijn we met het gezin sushi gaan eten. Ze vroegen of ik dat wel lekker vond. Nou, nu hebben ze één van mijn zwaktepunten leren kennen.

Nu zit ik in het park. met maar eigenlijk 20 graden, maar door de ozonlaag, die er dus niet is, voelt het een stuk warmer, te genieten van mijn omgeving. Yes, rubbish story. Toch is dit een geluksmomentje. Verschillende bomen om mij heen, blauwe lucht, de zon, bloemetjes en geluiden van heel veel vogels die echt als een alarm of sirene kunnen klinken. Ik wil niet weten wat voor random beesten hier allemaal zitten.

Dus ja, gek dat ik denk dat ik hier al langer zit?! In ieder geval, staat er nog veel meer op de planning! Ik ga me hier nog wel even vermaken. Stay in touch!

Lots of love,

Talitha